Jullie konden wel al raden wat mijn volgende blogpost ging worden. In de naweeën van de aardbeving in Nepal op 25 april ben ik nog met niets anders bezig geweest. Ik vind het echt verschrikkelijk om te bedenken hoe mensen (waaronder ook veel toeristen veronderstel ik) nu buiten moeten leven, schrik hebben voor komende aardbevingen, en niet weten of ze de komende dagen nog ergens water en eten gaan kunnen krijgen of kopen.
Ook in de media krijgt Nepal (momenteel nog) erg veel aandacht, en daar ben ik blij om.
Er zijn heel wat mensen die geïnteresseerd zijn in Nepal en die graag hun steentje bij zouden dragen aan de hulpverlening. Nu komt iedereen wel met dezelfde vraag: hoe helpen we het best?
Dat is een belangrijke vraag, want waar er geld is zijn er ook mensen die van dit geld profiteren. Nepal is ook een land met een erg corrupte regering, dus men moet oppassen.
Daarbij zijn er ook veel acties van mensen of groeperingen die wel willen helpen, maar die uiteindelijk vooral veel geld verspillen aan hun verplaatsing naar de hulpregio, en aan de organisatie van hun groep.
De kinderen van het weeshuis waar ik een zomer lang verbleven heb. Ze zijn ongedeerd, maar er is erg veel schade aan hun huis dus ze moeten voorlopig in het open veld kamperen |